Niets is wat het lijkt

Onder een tunnel schijnt de zon over het water. Hierdoor weerspiegeld het plafond perfect in het water. Alleen de rimpelingen in het water verraden dat het enkel een weerspiegeling is. Het lijkt alsof je zo over de reling zou kunnen stappen en over de betonnen platen zou kunnen lopen.

"Niets is wat het lijkt" kwam er in me op. Wat we zien is meestal niet de (hele) waarheid.

Ik probeer alles wat op mn pad komt in te sluiten in mijn verhaal. Ik weet dat niets toevallig op mijn pad komt. Ik heb het blijkbaar even nodig om dit te zien en weer even tot het besef te komen dat de werkelijkheid veel meer is dan mijn perceptie. 

Momenteel is het even druk in mijn leven. Drie weken geleden ben ik voor de vierde keer vader geworden. In een groot gezin heb je eigenlijk geen tijd voor een rustige kraamtijd en is er weining ruimte voor bezinning. Alles gaat gewoon door. Kids naar school, kids ziek, kids met een driftbui en kids die huiswerk moeten maken. Wij hebben alle leeftijdscategorieën onder één dak. Wat een rijkdom en liefde en wat is het vaak hard werken om alle ballen hoogte houden tussen alle zorgen en emoties door.

Vanmorgen werd het me even te veel nadat ik een flesje heilige moedermelk uit mijn handen liet vallen. Na een paar tranen kwam er weer wat ruimte in mijn lijf en kon ik weer even doorademen. Ik ging een stukje lopen en kom tot dit mooie inzicht. "Niets is wat het lijkt"

Het laat me weer even uitzoomen en relativeren. Alles is in beweging. Wat komt gaat ook weer. We lachen en huilen en juist door deze op en neerwaardse stroom voelen we het meest dat we leven. Ik tel weer even mijn zegeningen en ga weer mee met de stroom. Net weer even wat wijzer dan gisteren, weer even opgeladen met positieve energie en klaar voor weer een nieuwe dag.